Συνείδηση και γλώσσα στη σύγχρονη φιλοσοφία
Από την αρχή της προέλευσης της φιλοσοφίας των επιστημόνωνενδιαφέρονται για την ικανότητα του ατόμου να σκέφτεται και να αναλύει. Σε διαφορετικούς χρόνους, εκπρόσωποι διαφορετικών σχολείων παρουσίαζαν τις δικές τους θεωρίες σχετικά με αυτή τη διαδικασία, όπου καθένας από αυτούς έλαβε ως βάση οποιαδήποτε πτυχή της φιλοσοφικής γνώσης. Μία από τις σημαντικότερες κατευθύνσεις αυτής της επιστήμης ήταν η σχολή ιδεαλιστών φιλοσόφων που πίστευαν ότι η ιδέα ήταν πρωταρχική σε σχέση με οτιδήποτε άλλο. Συμφώνησαν ότι η συνείδηση και η γλώσσα είναι στενά συνδεδεμένες, αλλά ήταν βέβαιο ότι δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια ούτε μία σκέψη στην καθαρή της μορφή. Παρεμπιπτόντως, οι σύγχρονοι επιστήμονες καταλήγουν σε τέτοια συμπεράσματα. Η πρόσφατη ιατρική έρευνα σε αυτό το θέμα έδειξε ότι ένας άνθρωπος σκέφτεται σε εικόνες, δηλαδή σε τρισδιάστατες οπτικές εικόνες που σχηματίζονται στο μυαλό του κατά τη διάρκεια ολόκληρης της διαδικασίας σκέψης για ένα πρόβλημα. Η συνείδηση συνδέεται στενά με τη σκέψη, διότι επιτρέπει σε ένα άτομο να κατευθύνει ολόκληρη τη διαδικασία σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Η συνείδηση και η γλώσσα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσωπολύπλοκο σύμπλεγμα ψυχοφυσικών στοιχείων μέσα στο άτομο, αλλά όχι πάντα μια συγκεκριμένη σκέψη που ένα άτομο έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει σε άλλους. Τέτοιοι διάσημοι φιλοσόφιοι της αρχαιότητας όπως ο Παρμενίδης, ο Αριστοτέλης, ο Ηράκλειτος και ο Πλάτωνας διερεύνησαν αυτό το ζήτημα πολύ βαθιά. Η ίδια η σκέψη στην Αρχαία Ελλάδα θεωρήθηκε αδιάσπαστη από τη συνείδηση του ανθρώπου και της γλώσσας, η οποία αντανακλάται στην έννοια του Λόγου (η ενότητα του λόγου και της σκέψης).
Η σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη είναιμια λεπτομερή μελέτη των προβλημάτων που σχετίζονται με την ανάλυση της γλώσσας, καθώς και τη σχέση της με τη γνώση της γύρω πραγματικότητας. Η συνείδηση και η γλώσσα είναι τόσο στενά διασυνδεδεμένα ώστε απλώς δεν είναι δυνατή η ξεχωριστή μελέτη αυτών των φιλοσοφικών κατηγοριών.
Στα τέλη του 19ου αιώνα - αρχές 20ου αιώνα, ανάμεσα στους στοχαστέςδημιουργήθηκε μια νέα τάση που ονομάζεται «η φιλοσοφία της γλώσσας», η οποία συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της φιλοσοφικής σκέψης. Η αρχή αυτής της κατεύθυνσης βρήκε ο διάσημος φιλόσοφος και γλωσσολόγος Wilhelm Humboldt, ο οποίος έδωσε μεγάλη προσοχή στα ζητήματα της αλληλεπίδρασης της γλώσσας, της συνείδησης και του υποσυνείδητου. Κάποιοι στοχαστές προσπάθησαν να συνδέσουν εντελώς το μυαλό και τη γλώσσα μεταξύ τους, πιστεύοντας ότι επηρεάζοντας την ομιλία, αλλάζουμε τη συνείδηση και την αντίληψή μας για τον κόσμο.
Αν λάβουμε τα γενικά κριτήρια αξιολόγησης της γλώσσας, τότε πιο συχνάΣυνολικά, ορίζεται ως ένα σύστημα σημείων που χρησιμεύει ως μέσο ανθρώπινης σκέψης, επικοινωνίας και αυτο-έκφρασης. Χάρη σε αυτό το σύστημα πραγματοποιείται η γνώση του γύρω κόσμου, καθώς και ο σχηματισμός και ο σχηματισμός μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Η συνείδηση και η γλώσσα στη φιλοσοφία είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους ότι είναι απλώς αδύνατο να τα διαχωρίσεις. Επιπλέον, πολλές ιατρικές μελέτες έχουν δείξει ότι μια λογοτεχνική και συνεκτική ομιλία που ταιριάζει στο πλαίσιο της λογικής και της ορθής μορφής των λέξεων είναι αναπόσπαστο μέρος της συνείδησης ενός υγιούς ατόμου. Η γλώσσα δεν είναι μόνο ένα συγκεκριμένο μέσο αποθήκευσης και μετάδοσης πληροφοριών, αλλά και ένα μέσο ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς, διότι είναι επίσης αδιάσπαστο από τις χειρονομίες και τις εκφράσεις προσώπου ενός ατόμου.
Στο συμπέρασμα του άρθρου μας,αυτή η γλώσσα και η συνείδηση αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, ώστε να μπορείτε να μάθετε πώς να τα διαχειριστείτε. Με τη συστηματική ανάπτυξη της ομιλίας μπορεί κανείς να βρει θετικές αλλαγές στη συνείδηση του ατόμου, δηλαδή στην ικανότητά του να αναλύει αντικειμενικά όλα όσα συμβαίνουν και να λαμβάνει σωστά αποφάσεις. Επί του παρόντος, πολλοί επιστήμονες διεξάγουν εκτεταμένη έρευνα σε αυτόν τον τομέα, αποκαλύπτοντας νέες σχέσεις μεταξύ αυτών των εννοιών. Θέλω να πιστέψω ότι σύντομα οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι του παρόντος θα μας ευχαριστήσουν με νέες ανακαλύψεις σε αυτόν τον τομέα της ανθρώπινης ψυχής, χάρη στην οποία η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να διεξάγει νέα έρευνα για το θέμα αυτό.
