Η τρέχουσα ρευστότητα ως δείκτης της αποτελεσματικότητας της διαχείρισης της φερεγγυότητας

Διαχείριση ρευστότητας και φερεγγυότηταςη τράπεζα βασίζεται θεωρητικά σε πολλές διαφορετικές θεωρίες: τη θεωρία των δανείων, τις μεταφορές, το αναμενόμενο εισόδημα και άλλες. Όλοι τους έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους και στην καθαρή τους μορφή δεν πληρούν τις απαιτήσεις της πρακτικής. Ωστόσο, συνθέτοντας ξεχωριστές θεωρητικές πτυχές, οι τράπεζες δημιουργούν τη δική τους ιδέα διαχείρισης ρευστότητας, η οποία ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις των δραστηριοτήτων τους και εφαρμόζει με επιτυχία.

Στο παρόν στάδιο, η επιλογή τουοι τραπεζικές έννοιες της διαχείρισης της ρευστότητας καθορίζονται από δύο προσεγγίσεις: η τράπεζα πρέπει είτε να διαθέτει πάντα επαρκή ποσότητα ρευστών περιουσιακών στοιχείων ή να έχει τη δυνατότητα να προσελκύει ρευστά διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή στη χρηματοπιστωτική αγορά. Στην οικονομική βιβλιογραφία, αυτή η εναλλακτική λύση εκφράζεται στην κατανομή της τραπεζικής ρευστότητας σε ρευστότητα - «αποθέματα» (στατική ρευστότητα) και ρευστότητα - «τρέχουσα» (τρέχουσα ρευστότητα). Η πρώτη περιγράφει τη ρευστότητα του ισολογισμού της τράπεζας σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο, την προθυμία να καλύψει όλες τις τρέχουσες υποχρεώσεις με βάση τα διαθέσιμα ρευστά διαθέσιμα. Η τρέχουσα ρευστότητα δείχνει τη δυνατότητα μετατροπής των λιγότερο ρευστών περιουσιακών στοιχείων σε πιο ρευστά, τα οποία, παράλληλα με τη διασφάλιση ελάχιστων αποθεματικών ρευστότητας, επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη διαχείριση των αναδυόμενων καταστάσεων.

Αυτή η προσέγγιση στην εξέταση της ρευστότητας καθορίζειτο περιεχόμενο των τρεχουσών στρατηγικών διαχείρισης ρευστότητας, οι σημαντικότερες από τις οποίες είναι: στρατηγικές διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, υποχρεώσεων, περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων.

Το πρώτο από αυτά είναι η συσσώρευση μιας τράπεζαςρευστά κεφάλαια με τη μορφή χρημάτων. Η εφαρμογή αυτής της στρατηγικής είναι προκαθορισμένη από την παρουσία στη χώρα αναπτυγμένων χρηματοπιστωτικών αγορών με σταθερό επίπεδο τιμών και την ικανότητα ανάκτησης αρχικής επένδυσης με τον μικρότερο κίνδυνο. Η στρατηγική διαχείρισης υποχρέωσης βασίζεται σε δάνειο πληρωμής όταν η τρέχουσα ρευστότητα είναι χαμηλή. Η τρίτη στρατηγική που ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις της σύγχρονης πρακτικής. Θεωρεί ότι η τρέχουσα ρευστότητα διατηρείται στο βαθμό που είναι αναγκαία για την κάλυψη των σημερινών απαιτήσεων και, εάν είναι απαραίτητο, προσελκύει ενεργά την αγορά.

Τρέχουσα ρευστότητα, με όλα τα παραπάνωστρατηγικές και μεθόδους, στην πράξη παρέχεται σε ένα αποδεκτό επίπεδο, ενώ οι ίδιοι οι στρατηγικές ελέγχου εκδηλώνονται αρκετά αποτελεσματική και χρησιμοποιείται ευρέως από τους σύγχρονους τράπεζες στη διαδικασία της διαχείρισης ρευστότητας. Ωστόσο, η παρουσία ενός αριθμού απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία της εφαρμογής τους δεν δίνει στην τράπεζα το πλήρη εμπιστοσύνη στην ασφάλεια των δραστηριοτήτων τους. Αυτές οι μέθοδοι διαχείρισης που χαρακτηρίζεται από χαμηλά επίπεδα ακρίβειας, η οποία οδηγεί στην απώλεια σημαντικού μέρους του δυναμικού κέρδους, και μια κατάσταση όπου η τρέχουσα ρευστότητα μειώνεται. Σε αυτή την περίπτωση, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την επίλυση της κατάστασης που έχει ήδη προκύψει. Ωστόσο, ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη διατήρηση της ρευστότητας των τραπεζών της, είναι η πρόβλεψη μια πιθανή κλιμάκωση των αρνητικών συνθηκών προκειμένου να ληφθούν προληπτικά μέτρα. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό σε αυτό το στάδιο να εξεταστεί η πρακτική εκδήλωση της ρευστότητας των τραπεζών και ως ρευστότητα - η «πρόβλεψη».

Ρευστότητα - η "πρόβλεψη" χαρακτηρίζεται απότον εντοπισμό ενδεχόμενων σεναρίων για την εξέλιξη της κατάστασης της ρευστότητας της τράπεζας στις αναδυόμενες συνθήκες και την υιοθέτηση σειράς έγκαιρων μέτρων προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη της κατάστασης. Η μεθοδολογία διαχείρισης της ρευστότητας σε αυτή την προσέγγιση βασίζεται στη μέθοδο της μαθηματικής μοντελοποίησης δυναμικών διεργασιών με τη βελτιστοποίηση συγκεκριμένων δεικτών. Αυτές οι μέθοδοι καθιστούν δυνατή τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των αποφάσεων διαχείρισης και παρέχουν το απαραίτητο επίπεδο ασφάλειας.