Η έννοια του αστικού δικαίου

Η έννοια του αστικού δικαίου είναι αρκετά πολύπλευρη. Πρώτα απ 'όλα, ο όρος αυτός θεωρείται ως κλάδος της νομικής επιστήμης. Στην περίπτωση αυτή, η έννοια του αστικού δικαίου είναι ένα σύνολο κανόνων που έχουν ως στόχο τη ρύθμιση της περιουσίας, καθώς και τις σχετικές προσωπικές σχέσεις μη-ιδιοκτησίας. Αυτές οι σχέσεις βασίζονται στην αυτονομία της θέλησης, της ισότητας, της ανεξαρτησίας ιδιοκτησίας όλων των μερών και (στις περιπτώσεις που προβλέπονται από τον ισχύοντα νόμο) για την υποταγή ορισμένων συμμετεχόντων σε άλλους. Η έννοια του αστικού δικαίου προβλέπει την ύπαρξη κανόνων που διασφαλίζουν την προστασία των αναφαίρετων ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και άλλων άυλων αγαθών. Τα κύρια χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν αυτόν τον κλάδο της επιστήμης είναι η μέθοδος και το θέμα του.

Η έννοια του αστικού δικαίου εξετάζεται στοως ένα σύστημα πράξεων που περιέχουν σχετικούς κανόνες, καθώς και την επιστήμη, το οποίο είναι ένα σύστημα ορισμένων γνώσεων σχετικά με τις διαδικασίες του αστικού δικαίου και δραστηριότητες που αποσκοπούν στη δημιουργία νέας γνώσης.

Αυτή η πειθαρχία περιλαμβάνει γενικά καιένα ειδικό μέρος. Το γενικό μέρος ασχολείται με ζητήματα που αφορούν όλες ή τις περισσότερες από τις σχέσεις που διέπονται από διατάξεις αστικού δικαίου. Ένα ειδικό μέρος καλύπτει ζητήματα που αφορούν ορισμένες σχέσεις ιδιοκτησίας. Ταυτόχρονα, συχνά λαμβάνεται υπόψη η έννοια της υποχρέωσης στο αστικό δίκαιο.

Ως θέμα αυτής της πειθαρχίας, υπάρχουντρεις κατηγορίες σχέσεων. Στην πρώτη ανήκουν σχέσεις ιδιοκτησίας. Πρόκειται για την κύρια ομάδα που υπόκειται σε ρύθμιση από τους κανόνες του εν λόγω νόμου. Οι σχέσεις ιδιοκτησίας σχετίζονται με ακίνητα, που σχετίζονται με την ιδιοκτησία, με τα αποτελέσματα της πνευματικής δραστηριότητας, και διαμορφώνονται επίσης σύμφωνα με τους όρους των συμβάσεων, συμφωνιών και άλλων πραγμάτων.

Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει μη ιδιοκτησίαπροσωπικές σχέσεις που προκύπτουν σε σχέση με ακίνητα. Σε αυτή την κατηγορία, για παράδειγμα, συσχετίζουμε την πνευματική ιδιοκτησία με το επιστημονικό, λογοτεχνικό έργο, την εφεύρεση, το αποτέλεσμα της πνευματικής δραστηριότητας.

Η τρίτη κατηγορία είναι προσωπικές σχέσεις, όχιπου σχετίζονται με ακίνητα. Δεν έχουν υλικό περιεχόμενο και δεν μπορούν να εκτιμηθούν σε ποσοτικούς (νομισματικούς) όρους. Επιπλέον, τέτοιες σχέσεις ανήκουν σε έναν πολίτη από τη γέννησή του και έχουν μια σύνδεση που είναι αδιαχώριστη από την ταυτότητα του μεταφορέα και συνεπώς δεν μπορεί να μεταφερθεί σε άλλο πρόσωπο.

Οι σχέσεις στην τρίτη κατηγορία,το αστικό δίκαιο δεν ρυθμίζει. Ωστόσο, οι κανόνες του προβλέπουν την προστασία τους. Συγκεκριμένα, εξασφαλίζεται η προστασία της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του λαού, της υγείας, της τιμής, της αξιοπρέπειας, της προσωπικής ακεραιότητας, της επιχειρηματικής φήμης, του τίμιου ονόματος, του οικογενειακού και προσωπικού απορρήτου, της επιλογής του τόπου κατοικίας ή της κατοικίας κ.λπ.

Καθώς το θέμα εξετάζεται καισύνολο επιχειρηματικών σχέσεων. Η επιχειρηματική δραστηριότητα θεωρείται ανεξάρτητη, δεσμευόμενη με δική της ευθύνη και με στόχο τη συστηματική παραγωγή εισοδήματος.

Έντυπα που εκφράζουν τις διατάξεις και τα πρότυπα, τα οποία από κοινού αποτελούν τον υπό εξέταση νομικό κλάδο, αποτελούν την έννοια των πηγών του αστικού δικαίου. Διακρίνονται σε έθιμα και κανονισμούς.

Η νομοθεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας περιλαμβάνει νομικές πράξειςνομοθετικά και εκτελεστικά όργανα, τα οποία βασίζονται στις αρχικές αρχές της νομικής πειθαρχίας εν γένει. Οι διατάξεις αυτές κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα και αντικατοπτρίζουν τις αρχές του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος.

Ο Ανώτατος Νόμος του κράτους έχει την ανώτατη νομική ισχύ. Στο Σύνταγμα συγκεντρώνονται όλες οι θεμελιώδεις αρχές όλων των νομικών κλάδων, συμπεριλαμβανομένου του αστικού δικαίου.