Η αρχή της συμπληρωματικότητας: η ουσία της έννοιας και οι κύριες κανονικότητες στον τομέα της γενετικής
Η συμπληρωματικότητα είναι η ιδιότητα των δύο δομών να αντιστοιχούν μεταξύ τους με έναν ειδικό τρόπο.
Η αρχή της συμπληρωματικότητας σε θέματα βιολογίαςτην αντιστοιχία των μορίων των βιοπολυμερών και των διαφόρων θραυσμάτων τους. Εξασφαλίζει το σχηματισμό μιας συγκεκριμένης σύνδεσης μεταξύ τους (για παράδειγμα, υδρόφοβες ή ηλεκτροστατικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ φορτισμένων λειτουργικών ομάδων).
Σε αυτή την περίπτωση, συμπληρωματικά θραύσματα και βιοπολυμερήδεν συνδέονται με έναν ομοιοπολικό χημικό δεσμό, αλλά με χωρική αντιστοιχία μεταξύ τους με το σχηματισμό ασθενών δεσμών, οι οποίοι συνολικά έχουν μεγάλη ενέργεια, η οποία προκαλεί το σχηματισμό επαρκώς σταθερών μοριακών συμπλοκών. Στην περίπτωση αυτή, η καταλυτική δραστικότητα των ουσιών εξαρτάται από τη συμπληρωματικότητά τους με το ενδιάμεσο προϊόν των καταλυτικών αντιδράσεων.
Η αρχή της συμπληρωματικότητας στον γενετικό τομέαΌσον αφορά τη διαδικασία αντιγραφής (διπλασιασμός) DNA. Κάθε αλυσίδα της δομής μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα πρότυπο που χρησιμοποιείται στη σύνθεση των συμπληρωματικών κλώνων που το τελικό στάδιο επιτρέπει την απόκτηση αντίγραφα του αρχικού δεοξυριβονουκλεϊκού οξέος. Ταυτόχρονα υπάρχει σαφής αντιστοιχία μεταξύ των αζωτούχων βάσεων, όπου αδενίνη συνδέεται με τη θυμίνη και η γουανίνη - με μόνο κυτοσίνη.
Για οποιεσδήποτε παραβιάσεις σε αυστηρά καθορισμένοη αντιστοιχία μεταξύ των σημαντικών συστατικών διαφόρων μορίων στο σώμα, εμφανίζονται παθολογίες που εκδηλώνονται κλινικά ως γενετικές ασθένειες. Μπορούν να μεταδοθούν σε απογόνους ή να είναι ασυμβίβαστες με τη ζωή.
Επιπλέον, με βάση την αρχή τουη συμπληρωματικότητα βασίζεται σε μια σημαντική ανάλυση - PCR (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης). Με τη βοήθεια ειδικών γενετικών ανιχνευτών, το DNA ή το RNA ανιχνεύεται από διάφορα παθογόνα ανθρώπινων μολυσματικών ή ιογενών ασθενειών, γεγονός που βοηθά στην συνταγογράφηση της θεραπείας σύμφωνα με την αιτιολογία της βλάβης.
