Θέματα της ομοσπονδίας και γενικό συνταγματικό χώρο. Μερικές απόψεις

Σε πρόσφατη συνάντηση στο ΚαζάνΣυμβουλευτική Πρόεδροι Διοικητικό Συνταγματικών Δικαστηρίων της COP Ρωσικής Ομοσπονδίας αντιπρόεδρος Σεργκέι Mavrin δήλωσε ότι τα θέματα της ομοσπονδίας, για να είμαστε πιο ακριβείς, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Δημοκρατίας παρέχει αποτελεσματικά ένα συνταγματικό χώρο ενότητα στην χώρα μας. Μια αρκετά αμφιλεγόμενη δήλωση, αλήθεια, όχι χωρίς κάποια λογική. Και για ποιους λόγους.

Σύμφωνα με τα υιοθετημένα νομοθετικά πρότυπα,τα συνταγματικά δικαστήρια των θεμάτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι ένας νομικός θεσμός που καθιστά δυνατή τη λήψη αποφάσεων στον τομέα του συνταγματικού δικαίου απευθείας σε περιφερειακό επίπεδο. Μετά την έναρξη της δικαστικής μεταρρύθμισης στη Ρωσική Ομοσπονδία, υπάρχουν ήδη δεκαοκτώ τέτοιου είδους θεσμοί, κυρίως στις εθνικές δημοκρατίες.

Την ίδια στιγμή, κατά τη συνάντηση στο Καζάν,ότι οι περιφερειακές αρχές πρέπει να συνεργαστούν με το ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο για την επίλυση βασικών ζητημάτων, καθώς και για προβλήματα κοινωνικής προστασίας του πληθυσμού. Στην περίπτωση αυτή, αποδεικνύεται ότι ο κ. Mavrin μιλάει έμμεσα για την απουσία ενός ενιαίου ρωσικού συνταγματικού χώρου και, ακόμη πιο σημαντικό, μια σαφή λειτουργική οριοθέτηση μεταξύ δικαστηρίων διαφόρων επιπέδων.

Σύμφωνα με την αποδεκτή λογική, τα θέματα της ομοσπονδίαςέχουν το δικαίωμα (αλλά όχι την υποχρέωση) να δημιουργήσουν δικαστήρια που θα καθορίζουν τη συνταγματικότητα όλων των περιφερειακών νομικών πράξεων, συμπεριλαμβανομένων των νομοθετικών πράξεων. Στην περίπτωση αυτή, τα τοπικά συνταγματικά δικαστήρια εντάσσονται αυτόματα στο γενικό σύστημα δικαστικής εξουσίας, αλλά δεν υπακούουν άμεσα στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας. Δηλαδή, τα θέματα της ομοσπονδίας έχουν το δικαίωμα να δημιουργήσουν το δικό τους εσωτερικό συνταγματικό χώρο, μόνο τυπικά σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές του συνταγματισμού. Αυτό είναι πολύ παρόμοιο με τον περιορισμό της κυριαρχίας ολόκληρου του κράτους, αλλά όχι με την επέκταση των ομοσπονδιακών δικαιωμάτων των περιφερειών της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και, όπως καταλαβαίνουμε, πρόκειται για μια μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, αλλά όχι για ένα νέο ομοσπονδιακό πρότυπο του ρωσικού κράτους.

Αυτό οδηγεί σε ένα άλλο πρόβλημα: αυτό είναιδιακριτή διοικητική συσκευή. Διάφορα είδη υποκειμένων της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν άνισα ομοσπονδιακά δικαιώματα με διαφορετικές, λειτουργικά θολές δυνάμεις, οικονομικό δυναμικό και πολιτική σημασία. Έτσι, αν προχωρήσουμε από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αποδεικνύεται ότι τα θέματα της ομοσπονδίας είναι άνισα. Η αρχή της ισότητας των εδαφικών θεμάτων παραβιάζεται. Με αυτή την έννοια, η προσφυγή του αναπληρωτή επικεφαλής του Συνταγματικού Δικαστηρίου στη διαμόρφωση ενός κοινού συνταγματικού χώρου είναι αρκετά λογική και δικαιολογημένη, τόσο από νομική όσο και από πολιτική σκοπιά. Μια άλλη ερώτηση: τι πρέπει να κάνουμε αν υπάρχει ένα σύνταγμα και δεν υπάρχει συνταγματισμός;