Ζωγραφική Μπαρόκ ως τέχνη

Το μπαρόκ στυλ είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες τάσεις στην τέχνη της Ευρώπης του 16ου και 18ου αιώνα, αλλά και της Λατινικής Αμερικής.

Η εποχή του μπαρόκ είναι ενδιαφέρουσα για την αντίθεση, τη δυναμική, το δράμα και ταυτόχρονα με τις νέες ιδέες για την αρμονία, την ενότητα και την ποικιλομορφία του γύρω κόσμου.

Αυτή η λέξη από την πορτογαλική μεταφράζεται ως "άσχημο μαργαριτάρι". Σε μετάφραση από το ιταλικό "μπαρόκ" σημαίνει "γραφικό, περίεργο".

Επιπλέον, ο όρος "μπαρόκ" είναι ένας από τους τύπουςσχολαστική συλλογιστική. Επομένως, αυτό το στυλ θεωρήθηκε παράλογο και άσχημο, και όλα όσα απεικόνισε ήταν υπερβολικά και αφύσικα. Ο πρόγονος της είναι η Ιταλία.

Όλα τα είδη τέχνης, όπως η αρχιτεκτονική,τη μουσική, την ποίηση και τη ζωγραφική Μπαρόκ, διέφεραν λαμπρότητα, showiness, μεγαλοπρέπεια και επισημότητα δημιουργίες, αποτελεσματικά και βαθύ αισθησιασμό που απεικονίζονται στις φωτογραφίες της εξιδανίκευσης τους, σε συνδυασμό πραγματικότητας και φαντασίας. Μπαρόκ ζωγραφικής που εξυμνούν τη δύναμη και την εξουσία της Εκκλησίας, τον πλούτο και την ομορφιά της αριστοκρατίας. Το αποκορύφωμα αυτού του στυλ είναι η προώθηση της απόλυτης μοναρχίας.

Τα πιο συνηθισμένα θέματα μπαρόκ(Ζωγραφική) ήταν θρησκευτικά θέματα: Madonna μαζί με τους αγγέλους αιωρείται στο παρασκήνιο σγουρά σύννεφα, το πρόσωπο των αγίων που λαμβάνονται από θρησκευτικά θέματα και εικόνες σε ασυνήθιστες πόζες.

Νέα τέχνη, συμπεριλαμβανομένης της ζωγραφικής(Μπαρόκ), αντικατέστησε την Ιταλική Αναγέννηση. Εξάλλου, η εμφάνιση οποιωνδήποτε τάσεων στην τέχνη συνδέεται με ορισμένα ιστορικά γεγονότα και το νέο προκύπτει πάντοτε ως αποτέλεσμα του αγώνα με το παλιό.

Ο στόχος της μπαρόκ ζωγραφικής είναι να απομακρυνθεί από τα πάντααμαρτωλή, γήινη και να πλησιάσει το ανόητο, το ιδεαλιστικό, το αμαρτωλό. Θεωρήθηκε ότι η τέχνη και η φύση είναι αληθινοί με διαφορετικούς τρόπους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ο στόχος της τέχνης είναι να καταπλήξει και να καταπλήξει. Και για χάρη αυτού αξίζει να διακοσμούν τις δημιουργημένες εικόνες για να προκαλούν στους ανθρώπους τα βαθύτατα συναισθήματα: έκπληξη, έκπληξη, ευχαρίστηση και ακόμη και ευφορία.

Στη θέση του λόγου και ο ασκητισμός έρχεταιαισθησιασμό, μέχρι την έκσταση, και την πολυτέλεια. Ήταν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του μπαρόκ στυλ που κατέστη δυνατόν να συνδυαστούν διαφορετικοί τύποι τεχνών - χωροταξικός και χρονικός. Για παράδειγμα, η σύνθεση της μουσικής με ποίηση οδήγησε στην εμφάνιση μιας όπερας. Υπήρξαν προσπάθειες σύνδεσης της γλυπτικής με τη ζωγραφική.

Φωτισμένοι εκπρόσωποι αυτής της τάσης στοΟι πίνακες ζωγραφικής είναι: L. Bernini (Ιταλία), P. Rubens (Φλάνδρα), Rembrandt (Ολλανδία), Charles Labren, Iasent Rigot (Γαλλία), Velázquez, El Greco, Husepe Ribert (Ισπανία).

Τον 17ο και τον 18ο αιώνα, το μπαρόκ στυλ απλώνεται ταχέως στη Λατινική Αμερική (αυτό είναι ένα υπέροχο και συγκλονιστικό «εξαιρετικά μπαρόκ») και στη συνέχεια στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Αργότερα - στις αρχές του 18ου αιώνα - θα αντικατασταθεί από ένα ύφοςΡοκοκό (Γαλλία), ακολουθούμενη από κλασικισμού, μπαρόκ ζωγραφική υποβάλλονται σε σοβαρή κριτική, καλώντας τη δημιουργία αυτού του ύφους επιτηδευμένο και άγευστη, μέχρι την ασχήμια και την Μπαρόκ περίοδο - την εποχή της παρακμής, η εξαφάνιση του καλού γούστου και την αίσθηση της ομορφιάς.

Για τον καιρό μας - αόριστο, ασαφές και υπερδυναμικό, σε αναζήτηση τάξης και σταθερότητας - η βαρόκικη ζωγραφική είναι πολύ κοντά στο πνεύμα.