Διαχείριση μετρητών στην τράπεζα

Διαχείριση οποιουδήποτε δυναμικά αναπτυσσόμενουτο πιστωτικό ίδρυμα πρέπει να προσπαθήσει να εξασφαλίσει ότι η αξία της τράπεζας πλησιάζει το μέγιστο, δηλαδή, η τράπεζα κάνει ένα κέρδος σε ένα ορισμένο επίπεδο κινδύνου. Με τη σειρά της, η διοίκηση της τράπεζας κινδύνου είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που περιλαμβάνει τη διαχείριση των ταμειακών ροών, η συνεχής παρακολούθηση της πιθανότητας κινδύνου απώλειας και της πρόληψης της από την αποτελεσματική εξυπηρέτηση, η επιλογή του ειδικευμένου προσωπικού στις τακτικές και τις κατευθυντήριες θέσεις εφαρμογή αυτοματοποιημένων διαδικασιών.

Οι τραπεζικοί κίνδυνοι χωρίζονται σε διάφορες κύριες κατηγορίες:

1. Χρηματοοικονομικοί κίνδυνοι, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς και του νομίσματος, κίνδυνος ρευστότητας, πιστωτικός κίνδυνος, κίνδυνος κεφαλαιακής επάρκειας, κίνδυνοι διάρθρωσης του ισολογισμού, χρηματοοικονομική πληροφόρηση.

2. Επιχειρηματικοί κίνδυνοι, συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων της χρηματοπιστωτικής υποδομής, της νομικής, της αγοράς.

3. Κίνδυνοι έκτακτης ανάγκης, μεταξύ των οποίων και οι πολιτικοί, οι κίνδυνοι της τραπεζικής κρίσης στη χώρα όπου βρίσκεται η τράπεζα, αλλά και στο εξωτερικό.

4. Επιχειρησιακοί κίνδυνοι, συμπεριλαμβανομένων δόλιων ενεργειών προσωπικού ή πελατών, κίνδυνοι τεχνολογικών βλαβών, επιλεγμένη στρατηγική και εσωτερικό σύστημα του πιστωτικού οργανισμού.

Τα πιο δύσκολα να διαχειριστούν είναι οι κίνδυνοικαταστάσεις έκτακτης ανάγκης, επειδή συχνά προκύπτουν αυθόρμητα και δεν μπορούν να προβλεφθούν, ειδικά αν ορισμένα περιουσιακά στοιχεία της τράπεζας βρίσκονται σε άλλη χώρα. Για παράδειγμα, η απαγόρευση εργασιών με καταθέσεις σε άλλη χώρα εξουδετερώνει τη διαχείριση των ταμειακών ροών που θα έπρεπε να είχαν ληφθεί από μια συγκεκριμένη τράπεζα. Άλλοι κίνδυνοι μπορούν και πρέπει να ελαχιστοποιηθούν για την επιτυχή εργασία.

Λόγω του γεγονότος ότι οι κύριες δραστηριότητες της τράπεζαςόπως η συσσώρευση κεφαλαίων και η παροχή τους με τη μορφή δανείων, τότε δανείζεται σημαντικό μερίδιο των τραπεζικών κινδύνων. Περιλαμβάνει την πιθανότητα ο οφειλέτης να μην επιστρέψει ολόκληρο το χρέος, να επιστρέψει μόνο μέρος του ή να πραγματοποιήσει μια επιστροφή χρημάτων με παράβαση των προθεσμιών.

Μεταξύ των πιστώσεων, οι κίνδυνοι απόκακή πίστη ιδιωτών πελατών, μη επιστροφή από εταιρικούς πελάτες, καθώς και οι κίνδυνοι ότι ένα κράτος θα χάσει την ικανότητα να πληρώσει τις υποχρεώσεις του (κυρίαρχο).

Η διαχείριση του πιστωτικού κινδύνου συνεπάγεται:

- διαχείριση του δανειακού χαρτοφυλακίου της τράπεζας, οι αρχές της οποίας αντικατοπτρίζονται στη σχετική πολιτική υπό μορφή σχεδίου κατανομής πιστώσεων κ.λπ.,

- η απόδοση της πιστωτικής λειτουργίας (τα δάνεια πρέπει να επιστρέφουν, να αποφέρουν κέρδη και να είναι σε ζήτηση στην αγορά) ·

- συνεχής παρακολούθηση της ποιότητας του δανειακού χαρτοφυλακίου ·

- κατανομή των μη εξυπηρετούμενων δανείων και ανάπτυξη μέτρων για την επιστροφή τους ·

- μείωση του πιστωτικού κινδύνου με την ελαχιστοποίηση υπερ-μεγάλα δάνεια σε οποιοδήποτε πρόσωπο, περιοχή ή ακόμα και της χώρας, τη δημιουργία του συστήματος δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας για πιστωτικές ζημίες και άλλα.

Εκτός από την εξασφάλιση της αποπληρωμής των δανείων, η τράπεζα πρέπεινα προσελκύσει χρήματα σε καταθέσεις, επειδή για ίδιο λογαριασμό παράγεται μόνο ένα μικρό ποσοστό των δανείων. Για να παραχθεί αποτελεσματικά τη διαχείριση των ταμειακών ροών, είναι απαραίτητο να αναλυθούν οι γενικές οικονομικές τάσεις και τις προσφορές των ανταγωνιστών για να ρυθμίσετε τα επιτόκια των καταθέσεων, ελκυστικό για τους πελάτες να έχουν μια καλή φήμη, για να δανειστεί τα χρήματα στη διατραπεζική αγορά, για να καλύψει τις κανονιστικές απαιτήσεις για την έκδοση της δικής τους τίτλους της, είναι επωφελές να επενδύσει χρήματα που έλαβε σημαίνει, για παράδειγμα, στις χρηματιστηριακές αγορές ή το νόμισμα, και άλλα.

Η διαχείριση των ταμειακών ροών της τράπεζας είναιμια σύνθετη διαδικασία, το τελικό αποτέλεσμα της οποίας πρέπει να είναι η βέλτιστη δομή ισορροπίας, εξασφαλίζοντας κέρδος στο απαιτούμενο επίπεδο κινδύνου και συμμόρφωση με τους υπάρχοντες κανονισμούς και νόμους.