Ο τόπος της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία
Οποιοδήποτε υπάρχον κράτος συμβάλλειστην παγκόσμια οικονομία, η οποία με τη σειρά της παρέχει ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη και βελτίωση της ευημερίας του πληθυσμού. Ο στόχος της ανάπτυξης των ξένων οικονομικών σχέσεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι η ισότιμη ενσωμάτωσή της στις οικονομικές σχέσεις διεθνούς χαρακτήρα, προκειμένου να επωφεληθούν από τα οφέλη του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας. Ο τόπος της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία δεν ανταποκρίνεται στα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της οικονομίας και στις πιθανές ευκαιρίες της. Είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί ένας μηχανισμός στήριξης των εθνικών παραγωγών, να μειωθεί η εξάρτηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις εισαγωγές τροφίμων και την εξαγωγή πρώτων υλών.
Στα τέλη του 20ού αιώνα, η θέση της Ρωσίας στον κόσμοη οικονομία επί του συνολικού όγκου της ανάπτυξης του ΑΕΠ ήταν 10 στον κόσμο και παρέμεινε περίπου 10 φορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1999, το ΑΕΠ, ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ, παρέμεινε πίσω από τις ΗΠΑ 5,5 φορές.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, η κατάσταση στην οικονομικήαναλογία για τον δείκτη του ΑΕΠ άρχισε να αλλάζει υπέρ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το 2006, το ΑΕΠ της Ρωσίας ήταν περίπου 1.160.500 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ -. 10 800 δισεκατομμύρια, δηλαδή περίπου το 11% του επιπέδου των ΗΠΑ .. Υπάρχει μια τάση να ενισχυθεί η θέση στην παγκόσμια οικονομία. Επί του παρόντος, καταλαμβάνουμε την έκτη θέση στον κόσμο όσον αφορά τη βιομηχανική παραγωγή, η οποία είναι λίγο περισσότερο από το 20% του αμερικανικού επιπέδου.
Η Ρωσία είναι εξαγωγέας πετρελαίου, φυσικού αερίου και φυσικού αερίουΑπό αυτή την άποψη, η θέση της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία είναι αρκετά υψηλή. Ορισμένες χώρες προσπαθούν να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσική Ομοσπονδία και να εισάγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο από άλλες χώρες.
Το αποτέλεσμα της προσχώρησης της Ρωσίας στον ΠΟΕ πρέπει να είναιη πλήρης συμμετοχή του στο παγκόσμιο εμπορικό σύστημα, η επίτευξη των μεγαλύτερων πλεονεκτημάτων στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, η βελτίωση της οικονομικής συνεργασίας με ξένα κράτη.
Ο τόπος της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία καθορίζεταιεπίσης την εξαγωγή της εργασίας στην οικονομική παγκόσμια κοινότητα. Όλοι οι Ρώσοι πολίτες έχουν το νόμιμο δικαίωμα να φύγει για την απασχόληση στο εξωτερικό. Θετικές πτυχές των εξαγωγών της εργασίας είναι: η μείωση της ανεργίας, την αύξηση της πολιτιστικής και επαγγελματικό επίπεδο των χρηματοδοτικών συνεισφορών από άτομα που πήγαν στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση της Ρωσίας να εξορθολογίσειη μετανάστευση εργασίας στο εξωτερικό έχει συνάψει ορισμένες διακυβερνητικές και διυπηρεσιακές συμφωνίες με την Πολωνία, τη Γερμανία, τη Φινλανδία, την Ελβετία, την Κίνα, τη Σλοβακία και την ΚΑΚ. Οι κύριες χώρες στις οποίες μεταναστεύουν οι πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας: η Πολωνία, η Γερμανία, η Αγγλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι.
Σχεδόν κάθε συμφωνία περιέχει ποσοστώσεις, σύμφωνα με τις οποίες αυτά τα κράτη μπορούν να εργάζονται ετησίως όχι πάνω από 4.000 Ρώσους πολίτες.
Υψηλός ανταγωνισμός από τις χώρες εξαγωγήςΤο εργατικό δυναμικό δυσχεραίνει τη Ρωσία να εισέλθει στη διεθνή αγορά εργασίας. Εκτός από την πολιτική των ποσοστώσεων, οι ξένες χώρες θέτουν και άλλους φραγμούς στην εργασία άλλων χωρών. Ωστόσο, παρά τις υπάρχουσες δυσκολίες στον έλεγχο της διεθνούς αγοράς, η Ρωσική Ομοσπονδία θα πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να την κυριαρχήσει. Για αποτελεσματική και προγραμματισμένη ανάπτυξη απαιτείται μια ενιαία κρατική αντίληψη για την εξαγωγή της εργασίας. Η είσοδος της RF στη διεθνή αγορά περιπλέκεται από μια δυσμενή συγκυρία.
Επί του παρόντος, γίνεται παγκοσμιοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας. Σε αυτή τη διαδικασία, όλες οι χώρες εμπλέκονται σε ένα ή άλλο βαθμό.
Σύγχρονες τάσεις στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας.
Ο σύγχρονος κόσμος αναζητά ένα συνθετικό νέομοντέλο ανάπτυξης, το οποίο χαρακτηρίζεται από την προσθήκη υψηλής ποιότητας με τις τεχνολογικές ενημερώσεις της βάσης δεδομένων παραγωγής, τη γενίκευση των πόρων και τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας, τις πιο σημαντικές αλλαγές στο περιεχόμενο, τη δομή και τη φύση των διαδικασιών παραγωγής και της κατανάλωσης. Η παγκόσμια κοινότητα ξεπερνά σταδιακά το διπολικό μοντέλο των διεθνών σχέσεων.
