Ανθρώπινη ιντερφερόνη - βιολογικές ιδιότητες

Ανθρώπινη ιντερφερόνη άνοιξε το 1957 δύο επιστήμονες Isaacsκαι Lindemann. Χάρη σε αυτή την ανακάλυψη, δημιουργήθηκε ένας νέος μηχανισμός για την προστασία των ανθρώπινων κυττάρων από ιογενείς λοιμώξεις. Οι συγγραφείς του ιού της γρίπης που απενεργοποιήθηκαν με θερμότητα επωάστηκαν σε έμβρυο κοτόπουλου, ομογενοποιήθηκαν με το CIR και διαπίστωσαν ότι το υπερκείμενο καταστέλλει την ανάπτυξη του δραστικού ιού στο CIR. Ο παράγοντας που υπήρχε στο ομογενοποίημα ονομάστηκε ιντερφερόνη και η μόνη βιολογική του ιδιότητα για πολλά χρόνια θεωρήθηκε ως αντι-ιική προστασία. Έχει διαπιστωθεί ότι τα κύτταρα διαφόρων ανθρώπινων και ζωικών ιστών χρησιμεύουν ως παραγωγοί ιντερφερόνης. Ο σχηματισμός του προκαλείται από ιούς, κάπως λιγότερο από τα βακτηρίδια, τους παθογόνους μύκητες, τα πρωτόζωα, την επίδραση των μιτογόνων, τα συνθετικά πολυμερή. Τα λευκοκύτταρα είναι ικανά να επάγουν τη σύνθεση της ιντερφερόνης μόλις 3-4 ώρες μετά την επώαση του ιού.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο της παρεμβολήςιούς γνωστούς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βασίζεται στη δυνατότητα προστασίας ενός ατόμου από τη δράση ενός λοιμογόνου ιού με τη βοήθεια παραγόντων μη ειδικής αντίστασης, εάν ταυτόχρονα ή νωρίτερα εισέλθει ένας λιγότερο επικίνδυνος ιός στον ίδιο οργανισμό. Κάτι παρόμοιο, δηλαδή, το φαινόμενο της παρεμβολής παρατηρείται μεταξύ παθογόνων βακτηριακής προέλευσης στη διαδικασία της αλληλεπίδρασής τους. Διαπιστώνεται ότι ένας τύπος λοιμογόνου παράγοντα μπορεί να καταστείλει την αναπαραγωγή ενός άλλου είδους και έτσι να αλλάξει την πορεία της μολυσματικής διαδικασίας που προκαλείται από αυτό. Αποδεικνύεται ότι όταν ένα άτομο ή ζώα μολύνονται από βρουκέλλωση, αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στους βακίλους του άνθρακα. Αναφέρεται η παρεμβολή μεταξύ βακτηριδίων βρουκέλλων και ταλαρεμίας. Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι με την παρέμβαση των βακτηρίων παράγεται ένας αναστολέας που δεσμεύει ευαίσθητα κύτταρα στον μακροοργανισμό, γεγονός που δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες για την ύπαρξη ενός από τα ανταγωνιστικά παθογόνα.

Σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα, υπάρχουν τρίατύπος ιντερφερόνης (γάμα-άνοσο, ινοβλάστης βήτα και ιντερφερόνη άλφα-λευκοκυττάρων), τα οποία διαφέρουν ως προς την προέλευση, τα φυσικά και τα βιολογικά χαρακτηριστικά. Πρέπει να ειπωθεί ότι η παρεμβολή μεταξύ των ιών διεξάγεται με τη συμμετοχή ενός ειδικού αναστολέα, ο οποίος συντίθεται από τα κύτταρα του μολυσμένου οργανισμού.

Αποδεικνύεται ότι η ανθρώπινη ιντερφερόνη είναιμια ομάδα σχετικών βιολογικά δραστικών πεπτιδίων που σχηματίζονται σε κύτταρα μετά από διέγερση από διάφορους επαγωγείς. Η συγκέντρωση της ιντερφερόνης, η οποία είναι ικανή να καταστέλλει τη βιολογική δραστικότητα διαφόρων ιών στο σώμα, κυμαίνεται αρκετά έντονα. Πιο ευαίσθητα στη δράση της ιντερφερόνης απεδείχθη ιών που έχουν ένα εξωτερικό κέλυφος και λιπιδικών συστατικών (miksovirusy, αρμποϊών, ιός ευλογιάς), και ιών πικόρνα ενώ αδενοϊοί στερείται του εξωτερικού περιβλήματος και είναι πιο ανθεκτικά σε αυτόν τον παράγοντα. Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις, όταν οι ιοί που έχουν αυτό το κέλυφος παρουσιάζουν αυξημένη αντίσταση στη δράση της ιντερφερόνης (ιούς έρπητα).

Ανθρώπινη ιντερφερόνη

Το κύριο κίνητρο για την εκπαίδευσή του είναι πολλάθεωρούν ξένη διείσδυση στο κύτταρο νουκλεϊκού οξέος που δίνει μια φυσιολογική ισορροπία των κυττάρων των διαφορετικών γενετικών ομάδων. ένα ερέθισμα καλύτερη εκτελέσει νουκλεϊνικού οξέος του ιού σε κύτταρα σπονδυλωτών ζώων, αν και άλλα νουκλεϊκά οξέα μπορούν να χρησιμεύσουν ως επαγωγείς της ιντερφερόνης. Μεταξύ των συνιστωσών των μικροβιακών κυττάρων που χαρακτηρίζονται από ιντερφερόνη αποτέλεσμα, ένα σημαντικό ρόλο παίζουν οι ενδοτοξίνες των gram-αρνητικών βακτηριδίων και επίσης λιποπολυσακχαρίτες και πολυσακχαρίτες, ιδίως pirogenal, prodigiozan. Ιντερφερόνη παράγεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα κάτω από την επιρροή του RNA φάγων και ιών, οι οποίες είναι καλά προστατευμένη από την ανασταλτική δράση της ριβονουκλεάσης.

Όσο για τις ιδιότητες της ιντερφερόνης, αντίθετααπό γνωστούς αναστολείς που δρουν απευθείας στους ιούς, τους επηρεάζει μέσω ευαίσθητων κυττάρων, δίνοντάς τους ανθεκτικότητα στην αναπαραγωγή του ιού. Προκειμένου η ιντερφερόνη να είναι ικανή να εκδηλώσει ένα αντιϊκό αποτέλεσμα, τα ευαίσθητα κύτταρα πρέπει να έχουν μια μη διαταραγμένη σύνθεση κυτταρικού RNA και κυτταρικών πρωτεϊνών.

Πρόσφατα, ως αντιιικόσημαίνει "ιντερφερόνη ανθρώπινη ανασυνδυασμένη άλφα 2." Ο μηχανισμός της αντιιικής δράσης συνδέεται με τη δημιουργία προστατευτικών μηχανισμών σε μη μολυσμένα ιικά κύτταρα. Αυτό αλλάζει τις ιδιότητες των κυτταρικών μεμβρανών, γεγονός που εμποδίζει τη διείσδυση του ιού στο κύτταρο.

Οι βιολογικές ιδιότητες της ιντερφερόνης είναιΕιδική ειδικότητα, που σημαίνει εκλεκτική εκδήλωση της δραστηριότητας στον οργανισμό της ομόλογης μορφής του. Για παράδειγμα, η ιντερφερόνη που παράγεται από κύτταρα εμβρύου κοτόπουλου δεν μπορεί να προστατεύσει τρωκτικά ή άλλα θηλαστικά και η ιντερφερόνη που παράγεται από ανθρώπινα λευκοκύτταρα δεν έχει δραστικότητα στα ζώα. Αυτή η ιδιότητα δεν είναι απόλυτη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μια ιντερφερόνη ετερόλογης προέλευσης μπορεί να εμφανίζει δραστηριότητα σε ένα άλλο είδος.