Τα κύρια χαρακτηριστικά της λογοτεχνικής γλώσσας

Η λογοτεχνική γλώσσα δεν είναι διαλεκτικήΗ μορφή ύπαρξης (υποσυστήματος) της εθνικής γλώσσας, η οποία χαρακτηρίζεται από ορισμένα χαρακτηριστικά. Αυτές περιλαμβάνουν την κωδικοποίηση, κανονιστικά, υφολογική διαφοροποίηση, πολυλειτουργικότητα, και υψηλό κύρος στην κοινότητα, μεταξύ των ομιλητών της.

Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά μιας λογοτεχνικής γλώσσας, τις λειτουργίες της, αλλά και την ίδια την έννοια, τις ιδιότητες και τον ορισμό της.

Η λογοτεχνική γλώσσα είναι ο κύριος τρόπος,επικοινωνιακές ανάγκες στο κοινωνικό περιβάλλον. Έρχεται σε αντίθεση με άλλα, μη κωδικοποιημένα υποσυστήματα - διαλέκτους, αστικό τοπικό (με άλλο τρόπο - την πόλη koine), καθώς και κοινωνική και επαγγελματική φρασεολογία.

Δύο τρόποι προσδιορισμού της έννοιας

Η λογοτεχνική γλώσσα ως έννοια μπορεί να οριστείγια τις γλωσσικές ιδιότητες που είναι εγγενείς σε αυτό το υποσύστημα της εθνικής γλώσσας, και με τα μέσα που οριοθετούν του συνόλου των ανθρώπων που είναι φορέας του υποσυστήματος, ο διαχωρισμός του από το συνολικό βάρος του μιλάει στη γλώσσα. Ο πρώτος είναι ένας γλωσσικός τρόπος καθορισμού και ο δεύτερος είναι κοινωνιολογικός.

Λογοτεχνική γλώσσα από την άποψη του VV Vinogradov

Από την άποψη της VV Vinogradov, λογοτεχνική γλώσσα είναι η κοινή γλώσσα στην οποία υπάρχει γράψει ορισμένα άτομα ή μερικά από αυτά. Δηλαδή, περιλαμβάνει τη γλώσσα όλων των πολιτιστικών εκδηλώσεων, που εκφράζεται ολοένα και μόνο εγγράφως, αλλά μερικές φορές από το στόμα, καθώς και τη λογοτεχνία, τη δημοσιογραφία, την επιστήμη, τη γραφή και την καθημερινή επικοινωνία, την εκπαίδευση, την επίσημη και επαγγελματικά έγγραφα. Ως εκ τούτου να ποικίλει το σχήμα του όπως από το στόμα-προφορική και γραπτή-βιβλίο.

Διάφοροι όροι που συνδέονται με αυτή την έννοια

Αυτός ο όρος σχετίζεται με την προέλευση τουμια έννοια όπως η "λογοτεχνία", και με την ετυμολογική έννοια σημαίνει ότι βασίζεται στο "γράμμα", δηλαδή στο γράμμα. Συνεπώς, είναι μια γραπτή γλώσσα. Και η αλήθεια, αν εξετάσουμε τη γλώσσα του Μεσαίωνα, θα μιλήσουμε μόνο για τη γλώσσα της γραφής, το σύνολο των κειμένων που έχουν λογοτεχνικό σκοπό. Άλλα σημεία της λογοτεχνικής γλώσσας ακολουθούν από αυτόν τον ορισμό με τη βοήθεια του όρου, επομένως φαίνονται κατανοητά και λογικά.

Στρώθηκε σε αυτό το θέμα ποικίλεςόροι, στην πραγματικότητα, απλώς μια προσπάθεια να βγούμε από το αδιέξοδο της τυπικής λογικής: το εννοιολογικό σημάδια του ανήκειν τιμηθεί για τα υπάρχοντα αντικείμενα, και αυτός καθορίζεται μέσα από αυτά. Σημάδια της λογοτεχνικής γλώσσας θα θεωρηθεί από εμάς παρακάτω.

Λογοτεχνική γλώσσα ως συνάρτηση του εθνικού

Από τους πολλούς ορισμούς, το πιο αποδεκτό είναιτον ορισμό της ως συνάρτηση της εθνικής γλώσσας. Δηλαδή, το λογοτεχνικό είναι μόνο ένα είδος χρήσης της ρωσικής γλώσσας, και όχι μια ξεχωριστή, ανεξάρτητη γλώσσα. Η κατανόηση αυτή έγκειται στην κύρια ροή της επιστημονικής παράδοσης, καθορίζεται από την ιστορική προσέγγιση της ανάλυσης της λογοτεχνικής γλώσσας. Την ίδια στιγμή, η ερμηνεία αυτή εξηγεί την παρουσία και την ανάπτυξη των διαφόρων σφαιρών της «Πολιτιστικής ομιλία», όπως δικαιολογείται από την ύπαρξη της λογοτεχνικής γλώσσας, ως όρου. Στην πραγματικότητα, η τελευταία είναι η μόνη μορφή της ύπαρξης των εθνικών (εθνική) γλώσσα, όχι μόνο του λόγου με τη στενή έννοια του όρου. Την πάροδο του χρόνου, ομιλητικός μορφές όλο και αντικαταστάθηκε με την ανάπτυξη «πολιτιστικής», η επιλογή των γλωσσικών μορφών, όπως αναπτύχθηκε δομή της γλώσσας, και το κύριο περιεχόμενο της ιστορικής διαδικασίας.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της λογοτεχνικής γλώσσας θα εξετάσουμε παρακάτω. Ας πούμε λίγα λόγια για τις λειτουργίες της γλώσσας.

Πολυλειτουργικότητα της ρωσικής γλώσσας

Η έννοια και τα χαρακτηριστικά μιας λογοτεχνικής γλώσσας ακολουθούναπό τις λειτουργίες του. Κάθε επαρκώς ανεπτυγμένη γλώσσα έχει δύο κύριες ποικιλίες για χρήση: ζωντανή ομιλία και λογοτεχνική γλώσσα. Έχουμε κατακτήσει τη συνομιλία από την παιδική ηλικία. Η ανάπτυξη της δεύτερης ποικιλίας συμβαίνει συνεχώς, καθ 'όλη τη ζωή και την ανάπτυξη του ανθρώπου, μέχρι την πολύ μεγάλη ηλικία του.

Η ρωσική γλώσσα είναι σήμεραπολυλειτουργικό, δηλαδή, χρησιμοποιείται σε μια ποικιλία διαφορετικών σφαιρών ανθρώπινης δραστηριότητας. Λειτουργικά, τα μέσα της λογοτεχνικής γλώσσας (γραμματικές δομές, λεξιλόγιο) διαφοροποιούνται επίσης. Η χρήση των γλωσσικών εργαλείων εξαρτάται άμεσα από τον τύπο της επικοινωνίας. Στη λογοτεχνική γλώσσα (τα σημάδια της ρωσικής λογοτεχνικής γλώσσας που θα βρείτε λίγο αργότερα), υπάρχουν δύο κύριες λειτουργικές ποικιλίες: το βιβλίο και το λεωφορείο. Κατά συνέπεια, διακρίνονται το βιβλίο και η ομιλούμενη γλώσσα. Στην προφορική ομιλία, υπάρχουν τρεις μορφές προφοράς: διακριτική, ουδέτερη και πλήρης.

Η κύρια ιδιότητα που χαρακτηρίζει τη γλώσσα του βιβλίου είναι η δυνατότητα διατήρησης του κειμένου και επομένως χρησιμεύει ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων γενεών.

Οι λειτουργίες του είναι πολυάριθμες, όπως τα σημάδια, οι κανόνες της λογοτεχνικής γλώσσας, όλοι γίνονται πιο περίπλοκοι με την ανάπτυξη της κοινωνίας.

Ο ηγετικός ρόλος της λογοτεχνικής γλώσσας

Μεταξύ άλλων ειδών που παρατηρούνταιστην εθνική γλώσσα (κοινωνικές και εδαφικές διαλέκτους, κοινή ομιλία, jargons), είναι η λογοτεχνική γλώσσα που διαδραματίζει σταθερά τον κύριο ρόλο. Περιέχει τους βέλτιστους τρόπους για την ονομασία αντικειμένων και εννοιών, εκφράζοντας συναισθήματα και σκέψεις. Υπάρχει συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ του και άλλων ποικιλιών της γλώσσας, μη λογοτεχνικά. Στην ομιλία, αυτό εκδηλώνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Έτσι, η λογοτεχνική γλώσσα είναιτη βάση της κουλτούρας της ομιλίας μας, καθώς και την ανώτατη μορφή της ύπαρξης της εθνικής γλώσσας. Χρησιμοποιείται στα μέσα ενημέρωσης, την εκπαίδευση, τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό. Εξυπηρετεί διάφορους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας: επιστήμη, πολιτική, επίσημη επιχειρηματική επικοινωνία, νομοθεσία, διεθνοτική, καθημερινή επικοινωνία, τηλεόραση, εκτύπωση, ραδιόφωνο.

Σημάδια της λογοτεχνικής γλώσσας

Με τον ίδιο τον όρο, το ταξινομήσαμε. Τώρα σημειώστε τα κύρια χαρακτηριστικά της λογοτεχνικής γλώσσας. Αυτή η σταθερότητα (δηλαδή τη σταθερότητα), λαβές (γιατί είναι η γλώσσα που έχει υποστεί επεξεργασία με διάφορους κυρίους λόγια: οι επιστήμονες, ποιητές, συγγραφείς, δημόσια πρόσωπα), ένα must για όλους τους ανθρώπους που είναι γηγενείς ομιλητές, η παρουσία ορισμένων λειτουργικών μορφών, καθώς και εξομάλυνση. Εδώ είναι τα πιο σημαντικά σημάδια της λογοτεχνικής γλώσσας.

Τυποποίηση

Η κανονικοποίηση σημαίνει αρκετά αρκετάΗ μέθοδος έκφρασης, η οποία αντανακλά τα ιστορικά καθιερωμένα πρότυπα ανάπτυξης αυτής της λογοτεχνικής γλώσσας. Το χαρακτηριστικό αυτό βασίζεται στο ίδιο το γλωσσικό σύστημα, εξασφαλίζεται από τα καλύτερα παραδείγματα έργων λογοτεχνίας. Το μορφωμένο τμήμα του πληθυσμού προτιμά τον τυποποιημένο τρόπο έκφρασης. Ως σύνολο ειδικών κανόνων για τη χρήση των λέξεων, ο κανόνας είναι απαραίτητος για τη διατήρηση της γενικής κατανόησης και της ακεραιότητας της εθνικής γλώσσας, προκειμένου να μεταδίδονται πληροφορίες από γενιά σε γενιά. Εάν δεν υπήρχαν, αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να συμβούν στη γλώσσα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά μέρη της χώρας μας να πάψουν να κατανοούν ο ένας τον άλλον.

Επεξεργασία και κωδικοποίηση

Σημάδια της λογοτεχνικής γλώσσας είναι επίσηςεπεξεργασία και κωδικοποίηση. Επεξεργασία έρχεται ως αποτέλεσμα της επιλογής, και σκόπιμη, το καλύτερο που είναι σε αυτό. Η επιλογή αυτή γίνεται στη διαδικασία χρήσης της εθνικής γλώσσας, ως αποτέλεσμα μελετών που διεξάγονται από δημόσια πρόσωπα, φιλόλογους-μελετητές.

Η κωδικοποίηση σημαίνει τη συνοχή τηςκανόνες στην επιστημονική βιβλιογραφία. Εκφράζεται με την παρουσία κατάλληλων λεξικών γραμματικής, καθώς και άλλων βιβλίων που περιέχουν κανόνες για τη χρήση της γλώσσας.

Αυτά τα σημάδια της λογοτεχνικής γλώσσας φαίνονται επίσης πολύ σημαντικά.

Άλλα σημάδια

Η σφραγίδα της στυλιστικής πολυμορφίας συνεπάγεται την ύπαρξη μιας ποικιλίας λειτουργικών στυλ.

Η λογοτεχνική γλώσσα χαρακτηρίζεται επίσης από κοινή χρήση και επικράτηση, συμμόρφωση με τα έθιμα, χρήση και δυνατότητες του συγκεκριμένου γλωσσικού συστήματος.

Εξετάσαμε τα κύρια χαρακτηριστικά του ρωσικούλογοτεχνική γλώσσα. Ένα από τα κύρια καθήκοντα της κουλτούρας ομιλίας είναι να την προστατεύσει, καθώς και τα πρότυπα της, επειδή η λογοτεχνική γλώσσα είναι ενωμένη στο γλωσσικό σχέδιο από το σύνολο του λαού. Ο ηγετικός ρόλος στη δημιουργία του ανήκει πάντοτε στο προηγμένο τμήμα του πληθυσμού.

Ποια λογοτεχνική γλώσσα πρέπει να είναι;

Βεβαίως η λογοτεχνική γλώσσα πρέπει να είναιγενικά κατανοητό, αφού θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται οποιαδήποτε μέλη της κοινωνίας. Θα πρέπει να είναι τόσο ανεπτυγμένη ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί τις κύριες σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι σημαντικό να τηρούνται οι λεξικοί, γραμματικοί, ακοντολογικοί και ορθοητικοί κανόνες της γλώσσας στην ομιλία. Ως εκ τούτου, είναι μια μεγάλη πρόκληση για τους γλωσσολόγους, είναι η εξέταση κάθε νέου, εμφανίζεται στη λογοτεχνική γλώσσα, από τη σκοπιά της συμμόρφωσής του με τις γενικές τάσεις της γλωσσικής ανάπτυξης, καθώς και τις βέλτιστες λειτουργικές συνθήκες.

Όσο πιο ακριβής και σωστή είναι η ομιλία, τόσο πιο προσιτή γίνεταιγίνεται για την κατανόηση, τόσο πιο εκφραστική και όμορφη είναι, τόσο περισσότερο επηρεάζει τον αναγνώστη ή τον ακροατή. Για να εκφραστείτε όμορφα και σωστά, πρέπει να τηρείτε ορισμένους λογικούς νόμους (αποδεικτικά στοιχεία, συνέπεια), καθώς και τους κανόνες της λογοτεχνικής γλώσσας, την ενότητα του στυλ, να φροντίζουμε για ευφορία και να αποφεύγουμε την επανάληψη.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της λογοτεχνικής προφοράς της ρωσικής γλώσσας διαμορφώθηκαν με βάση τις κεντρικές ρωσικές διαλέκτους, τη φωνητική τους. Σήμερα, κάτω από την πίεση των κανονικοποιημένων, λογοτεχνικών διαλέκτων καταστρέφονται.