Γνωσμολογία ως διδασκαλία της γνώσης
Η γονιδιολογία, όπως αναφέρεται στη διδασκαλία της γνώσηςφιλοσοφικές πειθαρχίες. Ασχολείται με την έρευνα, τις θεωρίες της γνώσης και την κριτική. Η Γνωσσολογία θεωρεί τη γνώση από τη σκοπιά της σχέσης του ερευνητή με το υπό μελέτη αντικείμενο.
Γνωσμολογία όπως η διδασκαλία της γνώσης περιλαμβάνειοντότητα, προικισμένο με θέληση και συνείδηση, και τη φύση του αντικειμένου, σε αντίθεση με αυτό, ανεξάρτητα από τη θέληση και τη συνείδηση του θέματος, σε συνδυασμό με την γνωστική συμπεριφορά.
Η Γνωσσολογία μελετά προβλήματα όπως:
ερμηνεία του αντικειμένου και του αντικειμένου της γνώσης,
τη δομή της διαδικασίας της γνώσης,
το πρόβλημα της αλήθειας, καθορίζοντας τα κριτήρια του,
τα προβλήματα των μεθόδων και των μορφών της γνώσης κ.λπ.
Η Γνωσσολογία μελετά τα προβλήματα της ουσίας της γνώσης,καθορίζοντας τις δυνατότητές του, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται η γνώση και η πραγματικότητα. Η Επιστημολογία αποκαλύπτει τις συνθήκες υπό τις οποίες η γνώση είναι αυθεντική και αληθινή. Η θεωρία της γνώσης είναι η βάση της επιστημολογίας. Τα καθήκοντα αυτής της επιστήμης ολοκληρώνονται στην ανάλυση των καθολικών λόγων, που μας επιτρέπουν να θεωρούμε το αποτέλεσμα της γνώσης ως γνώση που εκφράζει την αληθινή πραγματική κατάσταση των πραγμάτων.
Η γονιδιολογία αναπτύχθηκε ως σφαίραφιλοσοφική γνώση ακόμη και πριν από τη διαμόρφωση της σύγχρονης επιστήμης. Η θεωρητική και γνωστική ερμηνεία της επιστημολογίας ξεκινά από τη στιγμή που οι θεωρητικές δομές ερμηνεύονται από τη θέση της αλληλογραφίας τους στην αλήθεια, την πραγματικότητα, το καθεστώς ύπαρξής τους μπορεί να αποδοθεί σε ορισμένα αφηρημένα αντικείμενα. Η γονιδιολογία βασίζεται σε εμπειρικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν τη θεωρία από την άποψη της εγκυρότητάς τους, προσδιορίζοντας και αναλύοντας σε αυτά αξιόπιστες και προβληματικές γνώσεις.
Η ίδια η διαδικασία της γνώσης είναι μια από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες.
Ως μέρος της φιλοσοφίας, προέκυψε η επιστημολογίααρχαιότητα. Η προϋπόθεση για την ίδρυσή της ήταν μια μετάβαση που άλλαξε την άποψη της γνώσης. Δεν θεωρήθηκε ως μια φυσική διαδικασία, η οποία είναι εγγενής στη φύση του ανθρώπου, αλλά πήγε στην επιθυμία να ελέγξει τη γνωστική δραστηριότητα. Προσδιορίστε ορισμένα στάδια στην ανάπτυξη της επιστημολογίας, εξαιτίας της επέκτασης του φάσματος των μελετών γνωστικών παραγόντων.
1. Η πρώτη διάγνωση αναλύθηκε ως δραστηριότητα του νου. Μελετήσαμε την τεχνική της σκέψης και η λογική ήταν η κύρια επιστημολογική πειθαρχία.
2. Σε αυτό το στάδιο, η μεθοδολογία γίνεται η κύρια επιστημολογική πειθαρχία. Η Γνωσσολογία μελετά την πρακτική και την αισθητηριακή εμπειρία, τη σύνδεση των συναισθημάτων και της λογικής, την τεχνολογία της πειραματικής και πειραματικής έρευνας.
3. Σε αυτό το στάδιο, πραγματοποιούνται ποικίλες βάσεις και μέθοδοι γνωστικής λειτουργίας, βασίζονται νέα επιστημολογικά σχολεία: η θεωρία της σιωπηρής γνώσης, η ερμηνευτική, η φαινομενολογία, η σημειωτική, η scientism.
Η γνώση λαμβάνει χώρα σε δύο μορφές, που θεωρούνται ως πτυχές της γνωστικής δραστηριότητας: λογική και αισθησιακή.
Η αισθησιακή γνώση οφείλεται στην λήψη πληροφοριών μέσω των αισθητηρίων οργάνων και του νευρικού συστήματος. Η γνώση στην πραγματικότητα διατηρείται και επεξεργάζεται με τη μορφή οπτικών εικόνων.
Η ορθολογική γνώση βασίζεται στην αφηρημένη λογική σκέψη. Η κατανόηση της πραγματικότητας πραγματοποιείται μέσω γενικευμένων συμβολικών μέσων.
Γνωστική ανθρώπινη δραστηριότητα στοβασίζεται κυρίως στην ικανότητα της ορθολογικής γνώσης. Ενώ η αισθητή ανθρώπινη γνώση είναι σχετικά παρόμοια με τη γνώση των ανώτερων ζώων. Τέτοιες πράξεις όπως η ενοποίηση, η διάκριση, η σύγκριση των δεδομένων είναι οι ίδιες για την ορθολογική και αισθητηριακή γνώση.
Οι κύριες μορφές αισθητηριακής γνώσης είναι η αντίληψη, η αίσθηση και η αντιπροσώπευση.
Οι κύριες μορφές της ορθολογικής γνώσης είναι η κρίση, η έννοια, η συμπερίληψη.
