Βασικές μορφές πίστωσης και τα χαρακτηριστικά τους

Οι μορφές πίστωσης είναι διαφορετικοί τύποι δανείων,η ταξινόμηση των οποίων πραγματοποιείται για διάφορους βασικούς λόγους. Ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης είναι το κόστος δανείου, βάσει του οποίου τα δάνεια μπορούν να χωριστούν σε τρία είδη: μετρητά, εμπορεύματα, μικτά. Δεδομένου ότι οι πρώτοι πιστωτές στην ιστορία ήταν υποκείμενα με σημαντικά πλεονάσματα καταναλωτικών αγαθών, τα δάνεια εκδόθηκαν αρχικά με τη μορφή συγκεκριμένων προϊόντων σε είδος. Με ένα δάνειο βασικών προϊόντων, ο οφειλέτης επιστρέφει σταδιακά το κόστος των δανεισμένων προϊόντων με χρήματα και μόνο μετά την πλήρη εξόφλησή του έγινε ιδιοκτησία του.

Στις αναπτυσσόμενες χώρες, μικτές μορφές πίστωσηςχρησιμοποιούνται συχνά ακόμη και σήμερα, με ένα δάνειο που συνήθως εκδίδεται σε μετρητά και καταβάλλεται μέσω της προμήθειας αγαθών για το ποσό αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τους τόκους που έχουν πιστωθεί για τη χρήση δανειακών κεφαλαίων. Ωστόσο, στις ανεπτυγμένες οικονομίες, παρόμοια είδη δανείων έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό παρελθόν και έχουν αντικατασταθεί από πιστωτικές και χρηματικές σχέσεις. Λαμβάνοντας υπόψη τις βασικές μορφές του δανείου, είναι δυνατό να ξεχωρίσουμε τα κλασικά δάνεια που δεν φέρουν το χαρακτήρα ανταλλαγής και εμπορικών συναλλαγών. Με τέτοια δάνεια, ο δανειολήπτης παρέχεται μόνο δωρεάν μετρητά, για τα οποία αγοράζει τα σωστά προϊόντα, ακίνητα, πάγια περιουσιακά στοιχεία, μεταφορές, εξοπλισμό.

Εμπορικό δάνειο

Σύγχρονες μορφές πίστωσης και τα χαρακτηριστικά τους στοσυνδέονται σε μεγάλο βαθμό με το σκοπό απόκτησης δανείου, καθώς και με την οντότητα που παρέχει το δάνειο. Εάν σε τέτοιες συναλλαγές εμπλέκονται τράπεζες και χρηματοοικονομικές δομές και εμπορικοί οργανισμοί, οι συναλλαγματικές συναλλαγές χρησιμοποιούνται συχνότερα για την επισημοποίηση της συναλλαγής. Αυτή η πίστωση ονομάζεται εμπορική ή επιχειρηματική δραστηριότητα, και ο κύριος σκοπός της ποικιλίας διαπραγματεύσεις δανείου θα τα μέρη να επιταχύνουν τη διαδικασία της πώλησης των προϊόντων και να έχει κέρδος γρήγορα. Τώρα στις ανεπτυγμένες χώρες, αντί για ένα νομοσχέδιο, χρησιμοποιείται συχνά μια τυποποιημένη σύμβαση μεταξύ καταναλωτή και προμηθευτή, όπου η διαταγή πληρωμής για τα πωληθέντα προϊόντα ρυθμίζεται σαφώς.

Κρατικό δάνειο

Αυτές οι μορφές πίστωσης ως κρατικό δάνειο,προβλέπουν τη συμμετοχή στη συναλλαγή των κυβερνητικών υπαλλήλων και αντί της προσωπικής αποταμίευσης πολιτών ή νομικών προσώπων με δάνειο από τον προϋπολογισμό. Κατά κανόνα, τα χρήματα μεταφέρονται μέσω της Κεντρικής Τράπεζας ή μέσω εμπορικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, εάν η ηγεσία της χώρας περιλαμβάνει τα κεφάλαια άλλων ιδρυμάτων για τη χρηματοδότησή της.

Διεθνής πίστωση

Εάν ο δανειολήπτης και ο πιστωτής είναι κάτοικοιδιαφορετικά κράτη, τότε οι πιστωτικές σχέσεις που προκύπτουν μεταξύ τους λαμβάνουν τη μορφή διεθνών δανείων. Σε περιπτώσεις όπου τα μέρη της συναλλαγής είναι το ΔΝΤ και οι εκπρόσωποι των αρχών της χώρας δανεισμού κεφαλαίων, το δάνειο εκδίδεται μόνο σε μετρητά και σε ένα από τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα παγκόσμια νομίσματα. Όταν οι συναλλαγές μεταξύ κατοίκων διαφορετικών χωρών, σκοπός των οποίων είναι η διεξαγωγή δραστηριοτήτων εξωτερικού εμπορίου, ένα δάνειο παρέχεται συχνά σε εμπορική μορφή και αποτελεί είδος εμπορικού δανείου για τον εισαγωγέα.

Αστικό δάνειο

Τώρα χρησιμοποιούνται πολιτικές μορφές πίστωσηςπιο συχνά, είναι φειδωλοί και χωρίζονται σε δάνεια παραγωγής και κατανάλωσης. Κατά την πρώτη έκδοση του δανείου, τα θέματα της συναλλαγής είναι τραπεζικές και νομικές οντότητες και τα χρήματα που εισπράττει ο οφειλέτης δαπανώνται για την ανανέωση των παγίων περιουσιακών στοιχείων και του κεφαλαίου κίνησης. Τα καταναλωτικά δάνεια αναπτύχθηκαν για τους πολίτες που επιθυμούν να αγοράσουν ένα συγκεκριμένο προϊόν ή να λύσουν τις προσωρινές οικονομικές δυσκολίες τους. Συνήθως, τα εν λόγω δάνεια μπορούν να εκδίδονται σε μετρητά ή η τράπεζα μεταφέρει ανεξάρτητα τα κεφάλαια σε μια εμπορική οργάνωση στην οποία ο οφειλέτης αγοράζει καταναλωτικά αγαθά.