Επαγγελματική δεοντολογία - κριτήριο αξιολόγησης του επαγγελματισμού και της ηθικής βιωσιμότητας

Επαγγελματική δεοντολογία οποιουδήποτε κλάδουη διαχείριση βασίζεται στην αλληλεξάρτηση των ηθικών απαιτήσεων και στην άμεση εμφάνιση του ίδιου του επαγγέλματος. Οι πρώτοι ερευνητές που έστρεψαν την προσοχή τους στην ερώτηση αυτή ήταν ο Αριστοτέλης, ο Durkheim και ο Comte. Μιλούσαν για την αλληλεξάρτηση των ηθικών αρχών της κοινωνίας με τον καταμερισμό της κοινωνικής εργασίας. Από την άποψη του υλισμού, το παραπάνω πρόβλημα τεκμηριώνεται από τους K. Marx και F. Engels.

Οι πρώτοι κώδικες επαγγελματικής ηθικής προέκυψανακόμη και την εποχή της ύπαρξης μεσαιωνικών εργαστηρίων με βάση το βιοτεχνικό διαχωρισμό της εργασίας (11ος-12ος αιώνας). Ήταν τότε ότι οι χάρτες εισήγαγαν μια σειρά απαιτήσεων, που προτάθηκαν στο επάγγελμα, τις συνθήκες εργασίας και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές διαφωνούν σχετικά με την προηγούμενη εμφάνιση τέτοιων κωδικών. Για παράδειγμα, ο "όρκος του Ιπποκράτη" ή το ίδρυμα των ιερέων, οι οποίοι κατά το διάστημα αυτό ασκούσαν δικαστικές λειτουργίες.

Λόγω της συνεχούς ανάγκηςρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ενός συγκεκριμένου επαγγέλματος, την επαγγελματική δεοντολογία είναι σε συνεχή ανάπτυξη, αλλαγή και κάνοντας προσαρμογές. Η κοινή γνώμη διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξή της. Συχνά, ορισμένοι από τους κανόνες για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν αναγνωρίζονται σε σχέση με τον αγώνα των απόψεων.

Συνοψίζοντας τα προαναφερθέντα, μπορεί να αναφερθεί ότιη επαγγελματική ηθική είναι ένα σύνολο κανόνων ηθικής που καθορίζει τη στάση του ίδιου του ατόμου στο επαγγελματικό καθήκον. Η διαχείριση και η ρύθμιση της δεοντολογίας πραγματοποιείται με τη βοήθεια ειδικών κωδίκων δεοντολογίας που προδιαγράφουν το είδος ορισμένων ηθικών σχέσεων μεταξύ των εργαζομένων, καθώς και τους τρόπους τεκμηρίωσης αυτών των εγγράφων.

Το κύριο καθήκον της επαγγελματικής δεοντολογίας είναι ο ορισμός των ηθικών εκτιμήσεων και των κανόνων, των εννοιών και των κρίσεων που δίνουν μια πλήρη περιγραφή των ανθρώπων σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα.

Οι αρχές της επαγγελματικής δεοντολογίας βασίζονται στα ακόλουθα αξιώματα:

- δίκαιη κατανομή των πόρων που απαιτούνται για την άσκηση δραστηριοτήτων μεταξύ εργαζομένων ·

- Προσδιορισμός και διόρθωση παραβιάσεων της ηθικής σφαίρας, ανεξάρτητα από το καθεστώς του δράστη.

- ανοχή των εργαζομένων σε σχέση με τις παραδόσεις και τα ηθικά θεμέλια άλλων περιοχών, χωρών ή απλώς άλλων οργανισμών ·

- εφαρμογή μιας δέσμης ατομικών και συλλογικών αποφάσεων σε οποιαδήποτε επιχειρηματική σχέση ·

- αποκλεισμός της πίεσης ή της βίας σε αλληλεπίδραση με τους υφισταμένους, ιδίως με την παρουσία άλλων ανθρώπων,

- τη χρήση της αρχής της σταθερότητας, η οποία προβλέπει την εφαρμογή ορισμένων κανόνων, που καθορίζονται με μόνιμο διάταγμα ή άλλο ρυθμιστικό έγγραφο των υπηρεσιών ·

- την επιθυμία για ελεύθερη σύγκρουση.

Η επαγγελματική ηθική, ως επιστήμη, μελετά:

- Οι σχέσεις στις συλλογές εργασίας γενικότερα, και κάθε εργαζόμενος ειδικότερα.

- ηθικές ιδιότητες ενός ειδικού, που εξασφαλίζουν την εξαιρετικά αποτελεσματική εκτέλεση των επαγγελματικών καθηκόντων ·

- τα ηθικά πρότυπα που είναι ειδικά για ένα συγκεκριμένο επάγγελμα,

- Χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης των νέων ειδικών στον υπό μελέτη τομέα.

Σε όλες τις ώρες και σε όλες τις ειδικότητες το πιο σημαντικόχαρακτηριστικό του ηθικού χαρακτήρα είναι ο ειδικός επαγγελματισμό και την υπεύθυνη στάση προς το εκτελέσιμο έργο. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στους εργαζομένους στον τομέα που σχετίζονται με την ευθύνη για τη ζωή των ανθρώπων (υπηρεσίες καριέρας, της υγείας, των μεταφορών και της εκπαίδευσης). Η ανεύθυνη στάση ενός υπαλλήλου αυτής της περιοχής μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στην κοινωνία, να θέσει σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων ή να οδηγήσει στην υποβάθμιση του ατόμου.